Nikt nie jest w stu procentach pewny, kiedy pojawił się pierwszy Igor, kto był jego twórcą i czy w ogóle go miał. Teoria igorolucji, mówiła, że powstał on przez bożą iskrę, która trafiła w otwartą, zbiorową mogiłę i spośród tych wszystkich ciał wyszedł on, pierwszy Igor. Na początku nie traktowano ich dobrze, budziły niepokój i przerażenie, nie było się zresztą czego dziwić, skoro powstały z części, których właściciel już nie potrzebował. Każdy fragment ich ciała był już kiedyś żywy, zanim trafił do Igora, zanim stał się jego częścią. Wróćmy jeszcze na chwilę do historii Igorów. Pierwszy z nich wyznaczył im kierunek. Jeśli chcieli być częścią społeczeństwa musieli się dostosować, stać się użytecznymi dla reszty. Długo szukali dla siebie odpowiedniego zawodu, czegoś w czym odnajdywaliby się jako mistrzowie igły. Chcieli zostać chirurgami, jednak ludzie obawiali się do nich przychodzić. W końcu, po wielu latach, znalazła się dla nich nisza na rynku pracy: Igory zostały sługami. Byli w tym dobrzy - pracowici, nie potrzebujący dużo jedzenia ani snu, mogący pracować w każdym trybie godzinowym. Ale nadal nie każdy chciał wpuścić Igora do swojego dworu. A jednak! Zaczęło się od wampirów, które dostrzegli korzyści w współpracy z kimś, kto się ich nie boi i jest równie długo wieczny co oni. Później doszły jeszcze wilkołaki i grupa szalonych naukowców. W pewnym momencie moda sprawiła, że nie można było być uważanym za „złego” bez posiadania własnego Igora. Kilka ważnych informacji: każdy Igor nazywa się Igor, jednak dla pomocy w ich rozróżnianiu każdy powinien mieć swój tytuł Igor Szalony, Igor Spóźnialski itp. Jeśli zatrudniasz Igora w dobrym guście jest zapisanie mu w spadku swojego ciała. Te stworzenia pracują prawie za darmo i robią dla swoich Panów wszystko, więc jest to naprawdę mały koszt za wszystkie korzyści przychodzące z posiadania własnego Igora.
Advertisement